سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

کاش میشد... اما نمیشه
نویسنده: سمیرا(شنبه 85/7/8 ساعت 6:54 عصر)

کاش می شد در قفس پروانه داشت

کاش می شدبذری از گلخانه داشت

کاش می شد پرکشید از زندگی

کاش می شدحقه زد بر بندگی

کاش می شدآشنایان راشناخت

کاش می شدبازی غم رانباخت

کاش می شدغصه هارا در شکست

کاش می شدنزد فرداها نشست

کاش می شدباصداقت لانه داشت

کاش می شداز شب تلخی گذشت

کاش می شدمجلس دل راگسست

کاش می شدقاصدک ها راشمرد

کاش می شدراه صحرا را سپرد

کاش می شدشاپرک هارا گرفت

کاش می شدتاشب رفتن نخفت..

کاش میشد....

اما نمیشه!